Κυριακή 28 Ιουνίου 2015

Η Ομάδα Είναι Μία

Βήτα Πεις, απόλυτοι, κάθετοι ναι, ανεξάρτητοι ναι, ασυγκράτητοι ναι.
Όπως ήταν η ομάδα, η ομάδα είναι.
Κάθε μονάδα πάθος. Η ομάδα είναι μία φίλε.


Βήτα Πεις, απόλυτοι, κάθετοι ναι, ανεξάρτητοι ναι, ασυγκράτητοι ναι.
Όπως ήταν η ομάδα, η ομάδα είναι.
Κάθε μονάδα πάθος. Η ομάδα είναι μία φίλε.


(Λάμπρος): Έχω μια διάθεση να φτιάξω μία βόμβα.
Να τη στείλω σε αυτούς και αυτές που το'δαν μόδα.
Κατ'αρχάς κρατάμε ακόμα την κορώνα.
Πιστέψαμε σε ντέρμπι μα το ματς ήτανε τσόντα.
Μπαίνοντας στο γήπεδο αντικρίζω αντιπάλους,
ακριβές μεταγραφές και οπαδούς σαν παπαγάλους.
Στα επίσημα όλα τέλεια ακριβοπληρωμένα
μα δεν υπολόγισαν ότι παίζω για την φανέλα.
Μεταγραφές δεν γίνονται όσοι θέλουν
όμως φεύγουν ή τους διώχνουμε άμα θέλουμε και άλλο δρόμο παίρνουν.
Έπαιξα τους έτρεξα κι'ανέβασα τον πήχη.
Στην Β' Εθνική τώρα θα ψάχνουνε για τύχη.
(Hatemost): Να τι τρέχω, απ'τον υπόγειο νότες σε ντόπες.
Έβαλα σε τάξη τις ιδέες που ήταν σκόρπιες.
Έβαλα στην κάννη σφαίρες, κόπιες μουσικές πρωτότυπες γροθιές.
Σταυρωμένους με πρόκες καλλιτέχνες στην άκρη της πόλης θάψαμε κότες.
Tην ώρα που στόματα κρίνουν απ'τις πολυθρόνες,
την ώρα που οι DJ's στο club μιξάρουν Fifty και Lopez,
hip hoppers έξω απ'τα μαγαζιά πυροδοτούν βόμβες.
Είναι αυτοί όπως το πες οι "Βαράμε Πουτάνες".
Οι Βήτα Πεις επιζώντες σε κόντρες.
90 λεπτά πριν την λήξη τα παράτησαν.
Το κύπελλο κρατάει η ομάδα κι αντιδράσεις άρχισαν.
Βήτα Πεις, απόλυτοι, κάθετοι ναι, ανεξάρτητοι ναι, ασυγκράτητοι ναι.
Όπως ήταν η ομάδα, η ομάδα είναι.
Κάθε μονάδα πάθος. Η ομάδα είναι μία φίλε.


Βήτα Πεις, απόλυτοι, κάθετοι ναι, ανεξάρτητοι ναι, ασυγκράτητοι ναι.
Όπως ήταν η ομάδα, η ομάδα είναι.
Κάθε μονάδα πάθος. Η ομάδα είναι μία φίλε.


(Άσαρκος): Βλάβες, δεν έχει βλάβες όπως σ'άλλες ομάδες.
Και λόγια, λόγια για πιόνια.
Να χάσω χρόνια για δεκάρες, ν'ακολουθώ την μόδα.
Τώρα θέλω μπελάδες.
Επίθεση πάλι απ'τους καπιτάλες σε κριτές,
διαιτητές και διπλωμάτες, σε παίκτες ντοπέ,
μαριονέτες κι οπαδούς πελάτες.
Ποτέ το παιχνίδι σικέ με κόκκινες κάρτες.
Κανείς δεν πρόκειται να σταματήσει τους Βήτα Πεις.
Η ομάδα πετά και χαρίζει και πίσω δεν κάνει,
κοντρολάρει και σουτάρει και σκοράρει και πανηγυρίζει.
Το γήπεδο σε γιουχάρει και το παιχνίδι δεν γυρίζει.
Μπαρούτι μυρίζει παίζουμε πάλι;
(Φορτσάτος): Λογοκρίνετε μας τα λεγώμενα,
φίμωσε μας, πρόσαψε μας πως δεν έχουμε σέβας και στάυρωσε μας.
Γίνε αντίπαλος υπαρκτός για μας.
Απομόνωσε μας τετ α τετ αντιμετώπισε μας.
Βήτα Πεις επιστροφή.
Η ομάδα μάγκα σκάμε πάλι.
Πιάστηκαν στον ύπνο, αφου το φέραμε βράδυ στο παραπέντε.
Το δίνω κουφάλες σε χρόνο dt.
Χώνεστε στα forums κι όλο λέτε λέτε λέτε.
Δεύτε λάβετε φως, κλέφτε τα μάχιμα flows.
Η ομάδα λος πετά ψηλά και φέτος.
8 μείον ένας, 8 κι ο Γέροντας σημαία.
Βήτα Πεις ιδέα θα πεθάνει τελευταία.
Βήτα Πεις, απόλυτοι, κάθετοι ναι, ανεξάρτητοι ναι, ασυγκράτητοι ναι.
Όπως ήταν η ομάδα, η ομάδα είναι.
Κάθε μονάδα πάθος. Η ομάδα είναι μία φίλε.


Βήτα Πεις, απόλυτοι, κάθετοι ναι, ανεξάρτητοι ναι, ασυγκράτητοι ναι.
Όπως ήταν η ομάδα, η ομάδα είναι.

Κάθε μονάδα πάθος. Η ομάδα είναι μία φίλε.

Bar Music - Ένα μπουκάλι δρόμος


Σκοτάδι,φως,ήλιος,φεγγάρι,κυνηγητό
Απ'την πιο μακρινή παραλία στο πιο ψηλό βουνό
Μιλάγαμε μαζί,ταξιδεύαμε μαζί
Με αεροπλάνο,καράβι,αυτοκίνητο ή πεζοί
Κάτω απ'την βροχή,τα μπουφάν μας για σκεπή
Μιλάγαμε δυνατά,μετά ερχόταν η σιωπή


Η φωνή είναι επαφή χωρίς αφή
Και κάπου εδώ παρ'τα λόγια μου και μίλα
Η φωνή είναι επαφή χωρίς αφή
Όλοι έχουν γραφή,μα κανείς δεν γράφει όπως η μοίρα


Η βαλίτσα γεμάτη με προσφυγιά, η βαλίστρα σημαδεύει τον φυγά
Που ερμηνεύει στο φιδά, σιωπιλά ταξιδεύει, φεύγει.
Με το λέγειν φλέγει, χορεύει
Εδώ Κυριακή συννεφία σου κρατάω συντροφιά
πατάω στο λαιμό την οχιά, μια τζούρα κονιάκ ξούρα
φόρεσα με τα σκούρα, κουβαλάμε μαστούρα
Κάνω στην μπάρα την σούμα, βάλε στο πιάτο σου τον πόνο
να τον σβήσω με δάκρυα, είμαι απέναντι σου αύριο
σε βλέπω σοβαρά, σ' αγαπώ θα σου πω ξένε
μα δεν έχω προφορά
Κάνω τον πόνο μου τραγούδι προσφορά και προχωράω
στον αέρα με φτερά μα γενικά είμαι σαν κι εσένα
ένας ξένος στα ξένα με κάτι δικό μας στα χέρια μου
Σε ένα ποτίρι μια ολόκληρη γειτονιά με αυτό το χρυσαφί χρώμα
που βρέχει απόψε τον αδένα μου
Σ' άφησα πίσω μάνα, τα δάχτυλα σπαν καπνό
θέλω να διώξω την χαρμάνα, και να βγω απ' την λάβα
γουλιά από χρυσού κράμα, η τελευταία μου
κλείνω το γράμμα
Αγάπη στην ομάδα, τα λόγια μου εικόνες στα ρολόια οι δείκτες
χαηδεύουν απαλά τις ώρες
ώρες δολοφόνου που σκοτώνουν στιγμες
Εποχή για επαφή τίποτα δεν είναι σαν το χτές,
δεν είναι σαν και χθές


θα πάρω το παλτό μου, έχει απόψε βοριά


Το προσωπό μου είναι απένατι στον χιονιά


Μέσα στην τζέπη τρεμοπαίζει το ρουφιάνο


Και περπατάω στην παλιά γειτονιά


Εδώ που αφήναμε τέτοιους τοίχους σαν ελεύθερους τίτλους
Εδώ ο κύκλος στην μέση είναι ο χορός για λίγους


Απ' το ίδιο κονιάκ να σβήνουμε τους ρίγους


Λαμβάνονται έχθρες απ' ταινια μικρού μήκους


Μαθηματικές όλους τους κατοίκους


Όλες σαν χθες, όταν σου είπανε τρελά το δες
και χαμογέλασες και μου 'πες
μάγκα αυτό είναι για τους φίλους


Η ανάγκη μου να σε δω, σε φέρνει εδώ σήμερα
πως να ξεγελαστεί ο χρόνος, ποιός ήταν τόσο παιδί
μια διαφορά υπάρχει μόνο στο κορμί και στο κερί
Τα λόγια σου μετανάστες, που περνούν όλα τα σύνορα
ποιός ήτανε τόσο παιδί, πως να ξεγελαστεί ο χρόνος
Το ένα το λιώνει φωτιά και το άλλο το λιώνει ο πόνος
Ξενυχτάω στις μπάρες είμαι ξένος στους ξένους παραγγέλνω
τον πόνο μου ένα διπλό σε ψηλό τον κατεβάζω αργά σιωπηλά
πίνω σκοτάδι εδώ όσοι δεν πίνουν με πάγο τον έχουν στην καρδιά
είμαι θλιμμένος ουρανός τον άνεμο να πιάσω οτι αγαπάω
γίναν σταγόνες και δεν βρέχω μην σας χάσω
το τραγούδι στο ηχείο μου θυμίζει εκείνο το αντίο
και είμαι έτοιμος να εκραγώ ενώ τρέμω έξω στο κρύο
απόψε πίνω το ποτό μας το μοναδικό μας
αυτό το ποτό είναι μια ολόκληρη γειτονιά
και ενώ είσαι μίλια μακριά ναι τόσο μακριά
Τόσο μακριά...
σε αυτό το χρυσαφί χρώμα υπάρχει κάτι δικό μας
ψυχή μου κάνε με στα μάτια σου δάκρυ
οταν κλαίς να βγαίνω για ν'ακουμπάω τα χείλι σου
όπως θα κατεβαίνω
ζωή μου κράταμε σφιχτά σε ποιόν να μιλήσω;
κράταμε τόσο σφιχτά όπως πιάνεις τα μαλιά σου πίσω
τσαλακωμένο το πακέτο καπνός πάει προς τα πάνω
τα δάχτυλα μιλούν και αναστενάζει το πιάνο
Τσουγκρίσαν το ποτήρι και είπαν η ζωή είναι τρελή γυρνάω
κοιτάω και χαμογελάω στον Μεξικάνο
τα μάτια μου πάνω τους έξω η νύχτα
απλώνει δίχτυ στα μάτια μου
Οι μαύροι κύκλοι προδίδουν το ξενύχτι
φτερουγίζουν πάνω στο γράμμα  
οι λέξεις μου μαύροι κύκνοι είναι για μας
για την ομάδα μας αγαπητοί μου λύκοι.


Η ανάγκη μου να σε δω, σε φέρνει εδώ σήμερα


Τα λόγια σου μετανάστες, που περνούν όλα τα σύνορα


Η ανάγκη μου να σε δω,(η ανάγκη μου να σε δω)
σε φέρνει εδώ σήμερα
πως να ξεγελαστεί ο χρόνος, ποιός ήταν τόσο παιδί
μια διαφορά υπάρχει μόνο στο κορμί και στο κερί


Τα λόγια σου μετανάστες, (τα λόγια σου μετανάστες)
που περνούν όλα τα σύνορα
ποιός ήτανε τόσο παιδί, πως να ξεγελαστεί ο χρόνος
Το ένα το λιώνει φωτιά και το άλλο το λιώνει ο πόνος

ΒΗΤΑΠΕΙΣ - ΑΝ ΗΣΟΥΝ ΦΙΛΟΣ


Αν ήσουν φίλος για παρέα διαλεχτή
Υπομονή θα 'ρχόταν κι η σειρά σου
Μα συ προτίμησες να κάνεις το παπί
Και έπαιξες ρόλο μάγκα ξύπνιου και καπάτσου


Αν ήσουν φίλος για σενα μια σφαιρα στο στηθος μου θ' τρωγα
και θα πάγωνα αν ησουν εκεινος ο φιλος που μαζι του μεγάλωνα
μεχρι σημερα θα ειχαμε διωξει τα συννεφα ηρεμα
ομως εχτες εβαλες μασκα στο προσωπο
κατι απροσωπο να γινεις, αυτο δεν το περιμενα
τι λες οτι λες οτι πεις οτι ειπες και κρυβεις
ειναι στο νερο τρυπες ειναι κρυπτες που μπαινεις
τον εαυτο σου κλεινεις,αυτον μεχρι τωρα δεν βρηκα δεν βρηκες
αυτον κανε σταχτι στον ανεμο ξεκινα να σκορπιζεις
και διωξε τις πικρες που καταπινεις αγκαθια
σε παγωμενες νυχτες, σε σκοτεινα μονοπατια


στα σκοτεινα μονοπατια


για να δεις δεν χρειαζονται ματια


δεν χρειαζονται ματια


οτι πεις το κουτι απο το κουτι για να βγει θελει παθος
οχι λαθος κινησεις, θελει ρισκο και θρασος
θελει κι αγαπη επισης θελει να στεκεσαι βραχος
θελει και μισος μην με προδωσεις
θα μετανιωσεις την ωρα
σταματημενα ρολογια στο θεμα περτα η καρδια και μητερα στην εχθρα
μια φιλια που φτανει στο τερμα
η φιλια που φτανει στο τερμα ειναι φιλια που δεν αρχισε ποτε
ειναι φιδι που αλλαξε δερμα


ειναι φιδι που αλλαξε δερμα

Έκλεψες μαύρο απ’ την καβάντζα του Στρατή
κι ύστερα τα `ριξες στην γκόμενα του Τάσου
Αν είναι να `ρθει όπως λένε θε να `ρθεί
και θα σε στείλω μάγκα πίσω στη μαμά σου


Εχω με το χωμα ανακωχη πολιτης μου αναδομη
πολιτες αδιαφοροι ολοι, ταχα μου αδιαφθοροι
φιλε μου σχιζοφρενη το εν εμας εξωστρεφη
που ο ανεμος δεν ευνοει εδω κουτοπονειρε ευγενη
κανω περα την οργη μου το κλειδι στην μηχανη μου
φοβοι πισω απ' τη στολη μονοι εξω απ' την στενη
αν ησουν οντως φιλη μου αντικρι μου καντιλι στο καλιβι μου
καρδιοχτυπι πυρα στο καριοφιλι
ανατολη αμαρτολη αναγωνια ενοπλη κοσμε κοιταχτε
ενορκοι ξερετε ποιοι ειναι οι ενοχοι
και εμεις δεν εχουμε  δεν εχουμε ενωθει ακομη
κεφαλια οι ημιμαθεις σε δειπνο και υπνο βαθη μετα
χωμα για ταφη κι αυτο Ελλαδα σε οφελιζω σωστα
μανα με παιδια εσυ η τροφη εχει μολυνθει
απ' την αρχη απ' την φυλη σου
το χωμα η τιμη σου πειρε πολλους μαζι σου
μα οτι οργανονουμε εδω θυμισου
δεν πιανει καν το αυτι σου


Είμαστε ωραία και αλανιάρικα παιδιά
αλλά αν γουστάρεις είμαστε κι από τα άλλα
Κι αν εσύ τώρα πλατσουρίζεις στα ρηχά
εμείς γνωρίσαμε και κύματα μεγάλα.


Προσευχομαι να με φυλας απο τους φιλους μου Θεε μου
και αυτο ειναι γιατι ως τωρα δεν βρηκα
εχθρους ικανους να με βλαψουν ποτε μου
χρονε βγαλεμαι ψευτη προτου νυχτωσει
ο ηλιος πεφτει κι αληθεια ειναι εκει
κοιταω το χειροτερο εχθρο μου μπροστα στο καθρευτη
αν με χτυπας κι δεν σπαω σε χτυπαω για να σπασεις σε σπαω
κι αν με χτυπησες κι επεσα απλα γιατι το επετρεψα
εσυ φιλε με σκοτωσες εμμεσα
πριν πεθανω εγω χαμογελασα γελασα
και οσες φορες με αμφισβητησες
δεν νικησες αλλες τοσες επεστρεψα
που συνανταει η αγαπη το πλυθος
που ειναι γραμμη που την χωριζει απο το μισος
εσυ την αγαπη σου πως εληξες;
Σε πια μερια της γραμμης κατεληξες;
και ποσο αγαπη υποκρινεσαι χωρις ολοκληρωτικα να δινεσαι
η αγαπη ειναι εννοια αληθεια ποτε ο φιλος γινεται οικογενεια;
σε μια αγγαλια φτωχη αστειο πραγμα η αγαπη ειναι πανακριβη
σαφως δεν αγοραζεται με χρηματα
δεν μας ταιριαζουν τα μετρια συναισθηματα
φιλε πες το μου κι θα γινει
και απλα δωσε μου οτι σου εχει απομεινει
οτι εχεις δωσει δωσ' μου
αν ησουν δικος μου θα ειχες μια θεση κοντα μου ωςτο τελος του κοσμου


στην μνημη του Παυλου

ΒΗΤΑΠΕΙΣ ΟΝΕΙΡΑ ΣΒΗΝΟΥΝΕ (ΕΠΟΧΗ) ΜΕ ΣΤΙΧΟΥΣ


Και τελικα κοιτα να δεις που ονειρα σβηνουνε
πανικος παντου
Κοιτα να βρεις, κρατημα στο φως για να βγεις
απο τα ψεμματα που ζεις
Εφτασες 20 μ'ακομα υπνοβατεις
και βρηκες τροπο τελικα για να κρυφτεις
απ'τα προβληματα
μες τα στενακια της ντροπης
αυτο επελεξες να ζεις.


Ονειρα σβηνουνε ενω προβληματα σε πνιγουνε
οι πιο πολλοι το κρυβουνε
Ονειρα σβηνουνε, βελονες με θανατο καταληγουνε σε φλεβες
γεννανε πονο σα διαμονισμενς μητερες
και γυρω τερατα απο την πολιτικη ραδιενεργεια
να σου πασαρουνε μυθο και ψηφοδελτια
ΠΑΣΟΚ, Νεα Δημοκρατια, Καπα Καπα Ε
η σε μικροτερα κομματα δινεις πιστη
Ποιος απ' αυτους ειπε κατι και σε κερδιζει λαε?
Ποιος απ' αυτους ειπε κατι που να σ' αγγιζει?
Μπορει μεθαυριο το παιδι σου να πεθανει
απο εναν καυλωμενο μπατσο που πατησε τη σκανδαλη
η TV σιγα μην ασχοληθει με τετοιου ειδους δολοφονους
εχει να βγαλει κωλους να πληρωθει
Ναρκωτικα υπνωτιζουν την αντιδραση του νου
του γιγαντα τη δυναμη την κανουνε μικρου παιδιου
Σαμποταρουνε ρολους
βρηκαν το καλουπι του βλακα και βλεπω καθημερινα χιλιαδες κλωνους
πεθανε η αλητεια τωρα βγαζουνε φλωρους
βαζουνε καμερες και μας ελεγχουνε με δορυφορους.


βαζουνε καμερες και μας ελεγχουνε με δορυφορους.


Και τελικα κοιτα να δεις που ονειρα σβηνουνε
πανικος παντου
Κοιτα να δεις, κρατημα στο φως για να βγεις
απο τα ψεμματα που ζεις
Εφτασες 20 μ'ακομα υπνοβατεις
και βρηκες τροπο τελικα για να κρυφτεις
απ'τα προβληματα
μες τα στενακια της ντροπης
αυτο επελεξες να ζεις.


Το ιδιο στορυ παλι πιτσιρικα
τσουλαει στον τσιγκο πυρετος για να ρουφας
και να μη βλεπεις καθαρα
μεσα απ'τα βρωμικα στενα της Αθηνας
θανατος μυριζει και φλερταρει τη ζωη μας
μα εμεις ακομη στην αρρωστη λογικη μας
πιστευουμε το ψεμμα που πλασαρουν οι πολιτικοι μας
Λες κι ο Παπαντρεου περασε ποτε απ' τη Βαθης
να δει τοσα παιδια που γιναν θυματα της πλανης
να δει την πρεζα να σκοτωνει μυαλα, με πιανεις?
Σε βαλαν στο παιχνιδι τους και παιζεις για να χανεις
και στα αρχιδια μου εμενα ποιος θα γινει πρωθυπουργος
ολοι θα ταϊζουνε κουτοχορτο να τρως
Ποιος απ' αυτους θα ενδιαφερθει για να δωσει παιδεια?
Ποιος νοιαστηκε ποτε για τον κοσμο στην επαρχεια?
Εκει που ζουσα,ζω και προσπαθω να επιβιωσω με το βασικο μισθο
θελουν να κανω μια ζωη τον ταπεινο μικροαστο
να μην μπορω να σηκωσω κεφαλι να δω
να γινω υποδουλος στον κρατικο μηχανισμο
και να με πεισουν πως το μελλον μου εξαρταται απ'αυτο
Ευχαριστω μα δε θα παρω
απο το χαπι που σου δινουν να μην ξυπνησεις
στις τοσες στημενες δημοσκοπησεις
Ελληνισμος?
Ρε δε γαμιεσαι να ασπρισεις
Ως ποτε η αληθεια θα' ναι playback στις ειδησεις?
Ως ποτε θα μπορουνε να κοιμιζουν συνειδησεις?
Ως ποτε θα σου κλεινουν το στομα να μη μιλησεις?
Ονειρα σβηνουνε...
Ονειρα σβηνουνε...


Και τελικα κοιτα να βρεις που ονειρα σβηνουνε
πανικος παντου
Κοιτα να βρεις, κρατημα στο φως για να βγεις
απο τα ψεμματα που ζεις
Εφτασες 20 μ'ακομα υπνοβατεις
και βρηκες τροπο τελικα για να κρυφτεις
απ'τα προβληματα
μες τα στενακια της ντροπης
αυτο επελεξες να ζεις.