Bar Music - Ένα μπουκάλι δρόμος

Σκοτάδι,φως,ήλιος,φεγγάρι,κυνηγητό

Απ'την πιο μακρινή παραλία στο πιο ψηλό βουνό

Μιλάγαμε μαζί,ταξιδεύαμε μαζί

Με αεροπλάνο,καράβι,αυτοκίνητο ή πεζοί

Κάτω απ'την βροχή,τα μπουφάν μας για σκεπή

Μιλάγαμε δυνατά,μετά ερχόταν η σιωπή

Η φωνή είναι επαφή χωρίς αφή

Και κάπου εδώ παρ'τα λόγια μου και μίλα

Η φωνή είναι επαφή χωρίς αφή

Όλοι έχουν γραφή,μα κανείς δεν γράφει όπως η μοίρα

Η βαλίτσα γεμάτη με προσφυγιά, η βαλίστρα σημαδεύει τον φυγά

Που ερμηνεύει στο φιδά, σιωπιλά ταξιδεύει, φεύγει.

Με το λέγειν φλέγει, χορεύει

Εδώ Κυριακή συννεφία σου κρατάω συντροφιά

πατάω στο λαιμό την οχιά, μια τζούρα κονιάκ ξούρα

φόρεσα με τα σκούρα, κουβαλάμε μαστούρα

Κάνω στην μπάρα την σούμα, βάλε στο πιάτο σου τον πόνο

να τον σβήσω με δάκρυα, είμαι απέναντι σου αύριο

σε βλέπω σοβαρά, σ' αγαπώ θα σου πω ξένε

μα δεν έχω προφορά

Κάνω τον πόνο μου τραγούδι προσφορά και προχωράω

στον αέρα με φτερά μα γενικά είμαι σαν κι εσένα

ένας ξένος στα ξένα με κάτι δικό μας στα χέρια μου

Σε ένα ποτίρι μια ολόκληρη γειτονιά με αυτό το χρυσαφί χρώμα

που βρέχει απόψε τον αδένα μου

Σ' άφησα πίσω μάνα, τα δάχτυλα σπαν καπνό

θέλω να διώξω την χαρμάνα, και να βγω απ' την λάβα

γουλιά από χρυσού κράμα, η τελευταία μου

κλείνω το γράμμα

Αγάπη στην ομάδα, τα λόγια μου εικόνες στα ρολόια οι δείκτες

χαηδεύουν απαλά τις ώρες

ώρες δολοφόνου που σκοτώνουν στιγμες

Εποχή για επαφή τίποτα δεν είναι σαν το χτές,

δεν είναι σαν και χθές

θα πάρω το παλτό μου, έχει απόψε βοριά

Το προσωπό μου είναι απένατι στον χιονιά

Μέσα στην τζέπη τρεμοπαίζει το ρουφιάνο

Και περπατάω στην παλιά γειτονιά

Εδώ που αφήναμε τέτοιους τοίχους σαν ελεύθερους τίτλους

Εδώ ο κύκλος στην μέση είναι ο χορός για λίγους

Απ' το ίδιο κονιάκ να σβήνουμε τους ρίγους

Λαμβάνονται έχθρες απ' ταινια μικρού μήκους

Μαθηματικές όλους τους κατοίκους

Όλες σαν χθες, όταν σου είπανε τρελά το δες

και χαμογέλασες και μου 'πες

μάγκα αυτό είναι για τους φίλους

Η ανάγκη μου να σε δω, σε φέρνει εδώ σήμερα

πως να ξεγελαστεί ο χρόνος, ποιός ήταν τόσο παιδί

μια διαφορά υπάρχει μόνο στο κορμί και στο κερί

Τα λόγια σου μετανάστες, που περνούν όλα τα σύνορα

ποιός ήτανε τόσο παιδί, πως να ξεγελαστεί ο χρόνος

Το ένα το λιώνει φωτιά και το άλλο το λιώνει ο πόνος

Ξενυχτάω στις μπάρες είμαι ξένος στους ξένους παραγγέλνω

τον πόνο μου ένα διπλό σε ψηλό τον κατεβάζω αργά σιωπηλά

πίνω σκοτάδι εδώ όσοι δεν πίνουν με πάγο τον έχουν στην καρδιά

είμαι θλιμμένος ουρανός τον άνεμο να πιάσω οτι αγαπάω

γίναν σταγόνες και δεν βρέχω μην σας χάσω

το τραγούδι στο ηχείο μου θυμίζει εκείνο το αντίο

και είμαι έτοιμος να εκραγώ ενώ τρέμω έξω στο κρύο

απόψε πίνω το ποτό μας το μοναδικό μας

αυτό το ποτό είναι μια ολόκληρη γειτονιά

και ενώ είσαι μίλια μακριά ναι τόσο μακριά

Τόσο μακριά...

σε αυτό το χρυσαφί χρώμα υπάρχει κάτι δικό μας

ψυχή μου κάνε με στα μάτια σου δάκρυ

οταν κλαίς να βγαίνω για ν'ακουμπάω τα χείλι σου

όπως θα κατεβαίνω

ζωή μου κράταμε σφιχτά σε ποιόν να μιλήσω;

κράταμε τόσο σφιχτά όπως πιάνεις τα μαλιά σου πίσω

τσαλακωμένο το πακέτο καπνός πάει προς τα πάνω

τα δάχτυλα μιλούν και αναστενάζει το πιάνο

Τσουγκρίσαν το ποτήρι και είπαν η ζωή είναι τρελή γυρνάω

κοιτάω και χαμογελάω στον Μεξικάνο

τα μάτια μου πάνω τους έξω η νύχτα

απλώνει δίχτυ στα μάτια μου

Οι μαύροι κύκλοι προδίδουν το ξενύχτι

φτερουγίζουν πάνω στο γράμμα  

οι λέξεις μου μαύροι κύκνοι είναι για μας

για την ομάδα μας αγαπητοί μου λύκοι.

Η ανάγκη μου να σε δω, σε φέρνει εδώ σήμερα

Τα λόγια σου μετανάστες, που περνούν όλα τα σύνορα

Η ανάγκη μου να σε δω,(η ανάγκη μου να σε δω)

σε φέρνει εδώ σήμερα

πως να ξεγελαστεί ο χρόνος, ποιός ήταν τόσο παιδί

μια διαφορά υπάρχει μόνο στο κορμί και στο κερί

Τα λόγια σου μετανάστες, (τα λόγια σου μετανάστες)

που περνούν όλα τα σύνορα

ποιός ήτανε τόσο παιδί, πως να ξεγελαστεί ο χρόνος

Το ένα το λιώνει φωτιά και το άλλο το λιώνει ο πόνος